سندرم تونل کارپال یک بیماری شایع است که باعث بی‌حسی، سوزن سوزن شدن و درد در دست و ساعد می‌شود. این عارضه زمانی رخ می‌دهد که یکی از اعصاب اصلی دست، به نام عصب میانی (مدیان)، در مچ تحت فشار قرار می‌گیرد.
در اکثر موارد، اگر سندرم تونل کارپال برای مدت طولانی درمان نشود، می‌تواند منجر به اختلال عملکرد دائمی دست، از جمله از دست دادن حس در انگشتان و ضعف شود. به همین دلیل، تشخیص و درمان به موقع این اختلال مهم است.این سندروم همچنین به سندروم تایپیست ها معروف است. این عصب حس انگشت شست، انگشت اشاره، وسط و بخشی از انگشت حلقه را فراهم می کند. همچنین حرکت عضلاتی که به انگشت شست می روند را نیز امکان پذیر می کند. سندروم تونل کارپال می تواند در هر دو دست اتفاق بیوفتد.
ورم یا التهاب در محل مچ دست باعث فشردگی این عصب می شود و تونل کارپال را ایجاد می کند. این فشردگی می تواند منجر به حس گز گز، ضعف و بی حسی در سمت انگشت شست بشود.
این سندروم، سندرومی نسبتا شایع است و خانم ها را ۲ برابر بیشتر از آقایان درگیر می کند. بیشتر افراد درگیر میانگین سنی ۵۴ سال را دارند.
تونل کارپ یک ساختار محکم استخوانی فیبری است که از استخوان های مچ و لیگامان (رباط) عرضی ساخته شده است. این ساختار همانطور که از اسمش پیداست مانند تونلی می ماند که اجزایی از درون آن عبور می کنند و از ساعد وارد دست می شوند. در شروع اولیه بیماری، علائم اغلب در شب هنگام دراز کشیدن ظاهر می شود و در طول روز تسکین می یابد. با پیشرفت بیشتر بیماری، علائم در طول روز نیز وجود خواهد داشت، به‌ویژه در فعالیت‌های تکراری خاص، مانند هنگام کشیدن نقاشی، تایپ کردن، یا بازی‌های ویدیویی
علائم سندرم تونل کارپال چه چیزهایی هست؟
دست شما ممکن است در طول روز مکررا به خواب برود و اشیاء از دست شما بیوفتد. درد، بی حسی و گزگز در قسمت هایی که توسط این عصب تغذیه می شوند. یعنی، در انگشت های شست، اشاره، وسط و انگشت حلقه در سمت کف دست، احساس می شود. این علائم می تواند در همه ی این انگشتان باشد یا فقط در یک یا چندتای آنها باشد.
درد و بی حسی هنگام شب هم از علائم شایع آن است. درد های شبانه عموما به خاطر خم بودن یا باز بودن طولانی مدت مچ دست در زیر سر یا بالشت فرد اتفاق می افتد.
کار های معمول روزانه مثل رانندگی، نگه داشتن فنجان و تایپ کردن هم ممکن است درد را بدتر کند.
درد و بی حسی گاهی اوقات با ماساژ دادن دست و یا تکان دادن آن، بهتر می شود
علائم سندرم تونل کارپال شامل موارد زیرمی باشد:
- بی حسی، سوزن سوزن شدن، سوزش و درد، عمدتاً در انگشتان شست و اشاره، وسط و حلقه، این علائم اغلب فرد را در شب از خواب بیدار می‌کند.
- احساس گهگاهی شوک مانند در انگشتان شست و اشاره، وسط و انگشتری
- احساس درد یا سوزن سوزن شدن در ساعد و به سمت شانه
- ضعف در دست، این علامت ممکن است انجام حرکات ظریف مانند بستن دکمه‌های لباس را دشوار کند.
- ناتوانی در نگه داشتن اشیا، به دلیل ضعف، بی حسی، یا از دست دادن حس عمقی (آگاهی از جایی که دست ما در فضا قرار دارد.)
در بیشتر موارد، علائم سندرم تونل کارپال به تدریج و بدون وارد شدن آسیب خاص به مچ شروع می‌شود. بسیاری از ما متوجه می‌شویم که علائم در ابتدا متناوب است (می‌آید و می‌رود). با این حال، ممکن است به مرور علائم بیشتر رخ دهند یا برای مدت طولانی‌تری ادامه داشته باشند.
علائم شبانه بسیار رایج است. از آنجایی که بسیاری از افراد در زمان خواب مچ خود را خم می‌کنند، ممکن است علائم ما را از خواب بیدار کند. در طول روز، علائم اغلب هنگام نگه داشتن وسیله‌ای برای مدت طولانی با مچ خم، مانند هنگام استفاده از تلفن، رانندگی یا خواندن کتاب، رخ می‌دهد.
بسیاری از ما متوجه می‌شویم که حرکت دادن دست‌ها به تسکین علائم کمک می‌کند
درمان سندرم تونل کارپال چگونه است؟
درمان سندرم تونل کارپال اغلب ترکیبی از روش‌هایی است که در ادامه به آنها می‌پردازیم:
- آتل مچ دست: استفاده از آتل طی شب دست را در حالت خنثی نگه می‌دارد، و در بعضی باعث احساس بهتری می‌شود. خنثی به حالتی گفته می‌شود که مچ دست به جلو یا عقب خم نشده و انگشتان به طور طبیعی به سمت کف دست خم شوند. اغلب آتل برای زنانی که در دوران بارداری دچار سندرم تونل کارپال شده‌اند، پیشنهاد می‌شود. آنها معمولاً به درمان دیگری نیاز ندارند، زیرا در بیشتر موارد، علائم پس از زایمان بهبود می‌یابد.
- داروهای استروئیدی: استروئیدها گروهی از داروها هستند که التهاب و تورم را کنترل می‌کنند. گاهی اوقات پزشک برای درمان سندرم تونل کارپال، استروئید را به داخل تونل کارپال تزریق می‌کنند. در صورتی که فرد نتواند از فرم تزریقی استفاده کند، پزشک می‌تواند فرم خوراکی استروئید را برای او تجویز نماید.
- سایر درمان‌های فیزیکی: این درمان‌ها (شامل حرکات خاص، استفاده از امواج صوتی برای درمان علائم،ماساژ تخصصی و …) توسط یک متخصص طب فیزیکی یا کاردرمانی انجام می‌شود.
- جراحی: جراحی برای افرادی که دچار آسیب عصبی مداوم یا شدیدی که باعث علائم سندرم تونل کارپال هستند، پیشنهاد می‌شود.
